Си биле двајица браќа Маријовци. My се ваќало скапо солта и сакале да ја садат.
Садиле, садиле. Ами никоја година не му ји излегвала солта. Еден ден станале тије двајица 6paќa Маријовци, зеле копачка, ќe копат во нивата, да видат: шчо му ја јади солта? Копале, копале. Најсетне си нашле една змија. Еднијо рекол: „Ајде, ќe ја лизним, да видиме, да ли је солена — да не ја јади таја солта?” Легнал, лизнал змијата, а таја — го фати за јазик! Тој почнал да вади пена од устата. Другијо му рекол: „Ај, солена!
Шчо сакаш: ти се јади леб?” Викнал, ајде, му дале леб да јади. А тој уште се пени. „Сакаш и кромид?” My дале и кромид. Се собрале роднинето негови и кажале: „Викните го Итер Пејо! Тој можи да знаје некој илач, тој и никој друг!” Го повикале. Дошол Пејо и му рекол: „Сечите му глата — Друга ќe му ја клавиме!”
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
