Бил некој поп, ни пејеше гробишта, шчо му носиме лепчиња.
А он му вика на секој човек Маријовец: „Лепчињата се мали! Е, оти не ми правите поголеми лепчињата?” Се согласија сељаните: „Ај, ќe му месиме једен лебо голем, и ќe му го носиме на дрвје дома.” И му месија, и му кренаа, да му го носат лебо на дрвје. Го донесоа во вратата, ами не го ваќа! Сељаните рекоа: „Лебо је голем — вратата не го ваќа!” А попот му рекол на сељаните: „Лебо неје голем, ами вратата је малка! Мајстор има кабајет! Урните ја вратата, да внесеме лебо во куќата!”
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
