Мило Којче, малечкаво,

Бог да бие твојта мајка,

Што те пушти на планина,

На планина сос дружина.

Дружина е разгодила

Кој јаловар,24) кој мазничар

-Којчета го нагодиле

Со дробните шилежиња

Из ситната детелина,

Из честата чумерика.

Викна Којче та заплака:

Леле Боже, дур до Бога,

Ка ќе појда, ка ќе кажа

На мојот ми стари татко,

На мојата стара мајка!

Преземено од книгата „Записи за Мариово“ од Крсто Бинев Андонов