“Абер праќат в Старавина
на аскерот како знае,
трчешкум да дободиња
многу, многу да не се мае…
Тивко аскер наближува
молчаливо тој напаѓа –
пристан прави, пушки полни
грмеж уште не се раѓа”
“Мракот ноќен исчезнува
и зората заблеснува –
бегај, братко, зашто врагот
знае подло да треснува!”
Преземено од книгата „Записи за Мариово“ од Крсто Бинев Андонов
Booking.com