Имало еден Маријовец много сиромав. Једнеш појда во Битола кај сараво и му вели:
,Јаз ката ден носам ќyмур и не можам да ји изранам децата, а ти седиш и се раниш, пари многу имаш! И тој сараво му рече на тој сиромав Маријовец: „И ти седи, да имаш; ќe ти дава Господ!”
И тој Маријовец седна дома; нема веќе да става по работа. Го гледа домаќинка и му вели: „Ти вчера и некне ќумур носеше, а сега не ставаш, лежиш! Кој ти рече тако?” — „Сараво ми рече: „„Седи, да имаш; ќe ти дава Господ!””
Сетне тој сиромав лежеше једен ден, лежеше два дена, a децата му трпеа за јадејне! Тогај му рече домаќинка: „Стани, маже, море! Некне носеше ќумур, и па гладни беме!” И тој сиромав Маријовец уште лежи и па ји вели на домаќинка си: „Ич не ставам! Тако ми кажа сараво: „„Лежи, да ти дава Господ!””
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
