Во тија стари времиња, Бог и Краље Марко шетале побратими. Тргнале једнеш да одат обајицата побратими, да видат, што требе за народ?
Овоа наше место, Маријово, било тога море; се кажвало: Малко Mope. Отишле Бог и Краље Марко на једно место во Демир-Капија и седнале тамо кај што истечуват Црна и Вардар. Премислиле двајицата побратими: „Да истекниме Малко Mope, да ја пустиме ‘вајa вода кај Солунско Поље, да живеје туа народ”. И Марко мавнал со сабјата, и ја просекол Демир-Капија. Тога станала сушина и се заселил народ во Битољско Поље, во Маријово и во Тиквешија.
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
