Одиле луѓе Маријовци на пазар. Одеја, поодеја. На пато си најдоа една дабица. Е, ќе да кршат една гранка.
Како ќе јат скршат, тој си Пејо Утруманец знајет. И Пејо му рекол на Маријовците: „Море, браќо, вака ќе напрајиме: еден за други ќе се ватиме, ќе-се обесиме сите и ќе ја скршиме дабицата !” К’о најитер, Пејо се качил првен на дабица, се ватил за гранката; тогај и друзите, еден за еден, раци за нози, и се провиснаа сите дур до угоре. Сега Пејо, кога виде да је азар, му вика озгоре на другарите: „Еј, браќо, чекајте троа, да си плукнам во раците!” Тој да плукни во раците, ама сите на земјата паднаа! Кој стануа, кој умира, а Пејо му вели: „Вије ми се смејите, море бу-дали, а јаз си го отепа коленцето!”
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
