Извикнал Стојан, надвикнал,
Отаде Кала-Марија,
Отаде Кала-Марија,
Зад таја жолта Дунава:
„Дојди ми, мајко ле мори,
„Дојди ми, леле, дојди ми !
„Змија ми влегла в’ пазува,
„Да дојдиш, да ја извадиш!” —
„Не можам, синко, да дојдам,
„Без тебе, синко, помин’вам!”
Извикнал Стојан, подвикнал:
„Дочуј ме, сестро Марије!
„Змија ми влегла в’ пазува,
„Да дојдиш, да ја извадиш!” —
„Не можам, брате, да дојдам,
„Без десна рака да јодам!”
Извикнал Стојан, надвикнал:
„Дочуј ме, либе, дочуј ме!
„Змија ми влегла в’ пазува,
„Да дојдиш, да ја извадиш!” —
„Јета ме, Стојан, кај одам,
„Кај тебе, Стојан, ќe дојдам;
„Без тебе, Стојан, не можам,
„Без десна рака ќe јодам!”
Извадок од:
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
