Коња ми кова
Назлан Димитри;
Просто му стоји
Назлан Марија.
Просто му стоји,
Јузда му држи;
Јузда му држи
И му говори:
Каде ми думаш
„Ти да ми јодиш,
„Ти да ми јодиш,
„Назлан Димитри?” —
„Јаз ќе си јодам,
„Назлан Марије,
„Јаз ќe си јодам
„На мој вилајет!” —
„И јаз ќe идам,
„Назлан Димитри,
„И јаз ќe идам
„Верна дружина!’ —
„Ти ми не можиш
„Да ми дојодиш,
„Да ми дојодиш,
„Назлан Марије!
„Да ми прејодиш
„Широко поле,
„Да го препливаш
„Длабоко море!” –
„Јаз ќe се сторам
„Горскана птица,
„И јаз ќe идам
„Верна дружина!
Јаз ќe прелетам
„Широко поле,
„Широко поле,
„Длабоко море!”
Извадок од:
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
