Сонце го викаја, оти имало душа, и сега да има. Оно јади секоја вечер три казани чорба и девет вурни леб. A мајка му се крији зад врата, кога ќе си иди Сонце од работа, да не ја изеди.
Толко било гладно! Се нешто што работи, ќе јади, оти без јадејне не бидува работа. A се нешто што јади јадејне, питомо, диво, сето има душа. Сонце има голема сила: греје цел свет; многу си има работа; ќe оди секој ден од једна до друга крајина Земји. За тоа сака многу јадејне. Се нешто животно, што си има душа, што ќe јади и ќe работи, има си и мајка. И Сонце си има мајка, оти ништо животно неје без мајка. Секоје животно, и сам Господ, си има мајка.
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
Booking.com
