ЗА СТАЛЕ ПОПОВ

ЗА СТАЛЕ ПОПОВ
Приказните не би биле тоа што се, ако освен чувството на задоволство кај слушателот (подоцна и кај читателот) не би предизвикале често и повеќе од тоа.

Приказните не би биле тоа што се, ако освен чувството на задоволство кај слушателот (подоцна и кај читателот) не би предизвикале често и повеќе од тоа.  

(more…)

ИТАР ПЕЈО ПОЗАЈМУВА КАЗАН ОД КОМШИЈАТА – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО ПОЗАЈМУВА КАЗАН ОД КОМШИЈАТА – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО ПОЗАЈМУВА КАЗАН ОД КОМШИЈАТА
Позајмил Пејо од еден комшија -чорбаџија казан да си свари сапун. Го позајмил и го задржал подолго време кај себе. Стопанот не го побарал и Пејо решил некако да не му го врати – ако се може.

Позајмил Пејо од еден комшија -чорбаџија казан да си свари сапун. Го позајмил и го задржал подолго време кај себе. Стопанот не го побарал и Пејо решил некако да не му го врати – ако се може.

(more…)

ИТАР ПЕЈО CO ТУЃИ ЧИЗМИ HA ОРО – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО CO ТУЃИ ЧИЗМИ HA ОРО – хумор од Мариово

ПЕЈО CO ТУЃИ ЧИЗМИ HA ОРО
На еден Велигден Пејо немал чевли за на оро, та позајмил едни чизми од соседот – чорбаџија

На еден Велигден Пејо немал чевли за на оро, та позајмил едни чизми од соседот – чорбаџија , дошол на сретсело и се фатил на танец.

(more…)

ИТАР ПЕЈО ГО НАДМУДРУВА „ГОРНИОТ – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО ГО НАДМУДРУВА „ГОРНИОТ – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО ГО НАДМУДРУВА „ГОРНИОТ”
Ум царува Ум робува Ум гуски чува (Народна пословица)

“Ум царува Ум робува Ум гуски чува (Народна пословица)

 Од сите живи суштества на земјава наша, само човекот е надарен со ум и разум.

(more…)

ИТАР ПЕЈО – КАДИЈА – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО – КАДИЈА – хумор од Мариово

ИТАР ПЕЈО – КАДИЈА
Пак дошол Итар Пејо од Мариово во Прилеп и поминал крај една фурна. Се разбира дека бил изморен и гладен, та кога ги фрлил очите на тезгата и кога му замирисале топлите сомуни, симиди и тави со разни печива, слинки му протекле, а цревата почнале уште толку да му кркорат. A кога видел на тезгата една убава дебела гуска во една тава, за мерак испечена, веќе не можел да се воздржи.
– Чија е гускава, фурнаџија? – го прашал фурнаџијата со полна уста слинки.
– Од кајмакамот – му одговорил фурнаџијата, и тој голтајќи ги слинките кога погледнал во гуската.
– Како би било да и се гостиме ние сега? – го прашал Пејо фурнаџијата и му покажал со главата на гуската.
– Како ќе се гостиме, слепче, ќе не одере кајмакамот.
– Драл-не драл, таа ќе биде, туку да не губиме време. Внеси ја во одајата и земи еден топол сомун… – просто му наредил Пејо и се мушнал во одајчето од фурнаџијата. Влегол и почекал да ја донесе фурнаџијата гуската.
Фурнаџијата го знаел Пеја како шерет човек, но сега сакал да разбере што шеретлак крои, та го прашал:
– Ами кога ќе ја побара кајмакамот, што ќе му одговорам?
Пејо не се ни замисли:
– Ке му речеш дека гуската летна од тезга сосе тава печена.
Фурнаџијата се насмевнал, и, повеќе за шерет-лак, се согласил. Ја внесол гуската кај Пеја и за миг ја растргнале на парчиња. Почнале да јадат и да се смеат, но фурнаџијата пак се стрелушил… „Како ќе излезе оваа работа? Кој ќе му верува нему дека летнала гуска сосе тава, и тоа печена?” Затоа почнал да го испитува Пеја како да се правда пред кадијата, зашто сигурно кајмакамот ќе го тужи и ќе мора да оди на суд кај кадијата.
– Ама кога ќе ме отера кај кадијата, што велиш ти, Пејо, како ќе поминам таму? Ќе ме умрат од ќотек со кајмакамот, та остави што ќе ме осуди да ја плаќам.
– He грижи се – спокојно му одговорил Пејо. -Ти само кркај – да се накркаме, другото јас ќе го редам.
– Ти ќе го редиш, ама галиба по мојов грб – се жалел фурнаџијата.
– Немај гајле, немај. Пејо мислел и за тебе кога ти зборувал…
– А, како немај гајле, џанум? Кажи што мислиш?
– Ај, казан ти на глава! Што мислам и ќе направам; влакно од главата да не ти падне, тоа мислам.
– Е, како! Ќе поверува кадијата дека летнала гуската сосе тава?
– Ќе поверува како ништо. Ама зошто ќе речеш, зашто јас ќе бидам кадија.
Фурнаџијата уште толку се зачудил. Откаде – накаде Пејо од Мариово – кадија? Ама Пејо не го оставил да се чуди:
– Кадијата овие денови се смени. Новиот многу личи на мене, а ми кажаа дека изутрина отишол во Битола по анчето. Во кадилакот не се ни јавил. Јас сега оттука ќе појдам кај Насрадина, ќе се облечам во неговите алишта, ќе ја турам неговата капа и чалма и ќе станам поарен кадија од самиот кадија. Ќе појдам во кадилакот, нема да ме препознаат. И кога ќе те дотера тебе кајмакамот, јас ќе ти судам. А како ќе пресуди кадијата, така ќе биде. Разбра сега зошто ти велам да кркаш и да не бериш гајле?
Фурнаџијата се посмирил малку, но сепак загрижен си ја почнал редовната работа, чекајќи го кајма-камот по гуската и крајот на Пејовиот шеретлак.
Некој час пред ручек време, еве ти ја слугинката од кајмакамот:
– Готова ли е гуската, Василе? – ја побарала прво таа.
Васил почнал да го трлка грбот од фурната. Го пријал, значи ќе јаде ќотек, но нема што, почнал како што го научил Пејо:
– Ax, вие да сте живи со кајмакамот; гуската летна сосе тава кога ја извадов од фурна печена.
Слугинката почнала да се смее, па му рекла:
– Ајде извади ја, не играј мајтап со мене. Летнала печена гуска! Како можела да летне заклана, искубана, па дури и печена гуска?
– Така, летна од тезге. И тоа сосе тава. Се залепила за тавата, та и неа ја понесе во облаците.
– Ќе го кркаш копанот ти денеска, гледам… -почнала да се лути и да му се заканува слугинката.
– Од гуската? Ако… – и потфрлил фурнацијата.
– Mope од кајмакамот, та за од гуската и јас сакам, туку види, извади ја зашто гладен е, та ми рече макар и недопечена да ја однесам.
– Навистина, навистина летна – сосем сериозно и рекол фурнаџијата. – Оди така кажи му на ефендијата. Што сака нека прави. Било таксират -ќе купам една гуска и ќе му ја вратам…
Слугинката ја завртела главата и си отишла, та му кажала на кајмакамот како што и рекол фурнаџијата.
Кога ја слушнал кајмакамот слугинката зоврел од лутина.
– Како можела да летни гуска од тезга и тоа печена и сосе тава? – ревнал и го грабнал грбачот, та му отишол на фурнаџијата:
– Камо гуската, бре ќерата? Како летна мојата гуска сосе тава, а? Гуската, зашто сега ќе ти ги кршам коските, жими вера! – и му влегол внатре во фурната и замавнал со грбачот, викајќи колку што може: – Гуската, гуската, камо гуската, бргу ваму гуската…
– Летна, кајмакам ефенди, што сум виновен јас?
– А бре, како летна, бре заклана гуска, искубана гуска, па и печена летнала и тоа сосе тава, бре! Мене најде да ме маслосуваш? Гуската, зашто сега ќе ти ја потсечам главата на прагот – и пак почна да мава.
Фурнаџијата ја наведнал главата, се фатил со раце за неа и истрчал на улицата и почнал да бега по улица. Кајмакамот се втурнал по него да го брка, не престанувајќи да мава по грб, викајќи патем:
– Држете го фурнаџијата, народе, држете, држете…
Бегајќи така по улица, фурнаџијата удрил во едно тесно сокаче што било преполно со народ и доби-ци, бидејќи бил пазарен ден. He можејќи да помине низ добиците, фатил едно магаре за опашка за да го поистави од патот, и така силно му ја оптегнал опашката што му ја скинал. Се загнал по него и стопанот од магарето да го брка што му ја скинал опашката на неговото магаре. Се сториле двајца со кајмакамот.
Бегал понатаму кутриот фурнаџија и поминал крај една маска на која јавала една анамка. Маската била ујлија, се потплашила од него, рипнала и ја фрлила анамката сосе малото дете што си го држела на скутот. Паднало детето несреќно на калдрмата и наместо издивнало. Се загнал и таткото од детето да го брка фурнаџијата. Се сториле тројца гонители по фурнаџијата.

Пак дошол Итар Пејо од Мариово во Прилеп и поминал крај една фурна. Се разбира дека бил изморен и гладен, та кога ги фрлил очите на тезгата и кога му замирисале топлите

(more…)