Пејо Итроманец ќе ода од Градешница на гости по Маријово.
My дава домаќино каве на Пејо, ќе го погости. Пејо зел и наједнеш го испил кавето. Тоа било жешко, му жежело, му изгоре устата, и Пејо го врлил винџало во ѕидо, и му вика на домаќино: „О, мајка му стара! Оти вака ми правете? Ми изгоре јазикот; ‘воа кавето не ми го давате да се понудвам — воа жежело!” Итроманец се вика, оти итер бил! Ама тој толко итер бил, не знајеше да требаше да дува на кавето, да не се изгори!
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
