Вило, Вило, моме трандавило!
Да ли знајеш, Вило, паметуваш,
Кога беме, моме, на млад заман,
Под селото, Вило, ливаѓето?
Ти пасеше, Вило, рудо јагне,
Јаз си пасе, моме, брза коња;
Ти посака, Вило, пет стотини,
Јаз ти дадо, леле, шес стотини!
Поврати ми, Вило, баре малко,
Колку коња, моме, да си ковам;
Колку коња, Вило, да потковам,
Ајде виној, моме, да попијам! —
Дејди, лудо, море, лудо младо !
Кога си ми, лудо, пари дало?
Кога си ми, море, пари дало,
Камо ти ји, лудо, мартирите? —
Вило, Било, моме трандавило!
Мартири се, Вило, јасни дзвезди;
Мартири се, моме, јасни дзвезди,
Месечина, Вило, даугџија !
Извадок од:
Маријовци у песми, причи и шали
Д-р ВОЈИСЛАВ С. РАДОВАНОВИЌ
Штампарија Василија Димитријевића Скопје (1932)
